نوروز خوانی یا بهار خوانی، گونه ای از آواز خوانی است که در گذشته در ایران رواج داشته است و در حال حاضر خاستگاه این گونه آواز خوانی بیشتر در استان های مازندران و گیلان است. در نوروز خوانی افرادی که به آنها نوروز خوان گفته می شده است پیش از آغاز فصل بهار به صورت دوره گردی به شهرها و روستاهای مختلف می رفتند و اشعاری در مدح بهار یا با ذکر مفاهیم مذهبی به صورت بداهه یا از روی حافظه می خواندند. این اشعار به زبان فارسی و یا زبان های محلی بوده و بعد از اسلام اغلب پس از ستایش خدا در مدح امامان شیعه گفته می شده است.